.::Forum.Portal24h.pl::.

http://www.gry-online.pl/s016.asp?id=4587

http://www.gry-online.pl/S022.asp?ID=3412

Studio Sony Computer Entertainment America s Santa Monica Studios prezentuje wielokrotnie nagradzaną grę God of War.
UWAGA: Gra przeznaczona dla osób powyżej 18 roku życia.
Studio Sony Computer Entertainment America s Santa Monica Studios prezentuje wielokrotnie nagradzaną grę God of War. Niezwykła gra z gatunku akcji i przygody, dziejąca się w na fantastycznym i mrocznym świecie greckiej mitologii, urzekła jury Interactive Achievement Awards w 2006 roku. Zdobywając fenomenalną liczbę siedmiu nagród, w tym tytuły Gry Roku, Gry Roku na Konsole oraz Niezwykłego Osiągnięcia w kategorii Animacja, God of War awansował do statusu gry kultowej, która musi znaleźć się na półce każdego posiadacza PlayStation 2.
Jako straszliwy Kratos, potężny spartański wojownik zdecydowany zniszczyć boga wojny Aresa, musisz pokonać najsłynniejsze i największe stworzenia w historii. Uzbrojony w budzące trwogę Ostrza Chaosu, dwa płonące ostrza przytwierdzone do ciała za pomocą łańcuchów, oraz w liczne podarunki od bogów, bezlitosny Kratos nie zawaha się zmieść każdego przeciwnika, który stanie mu na drodze. God of War wynosi gatunek akcji i przygody na zupełnie nowy poziom, łącząc niemal filmową staranność z płynną, ociekającą krwią rozgrywką. Wraz z rozwojem epickiej, dramatycznej fabuły Kratos napotka na swojej drodze słynne mityczne monstra, takie jak minotaury, centaury, syreny i gorgony. Każdy przeciwnik stanowi dla Kratosa odrębne wyzwanie, które wymaga indywidualnego podejścia. Wykonując polecenia wyświetlane na ekranie, uzyskasz dostęp do dziesiątek sekwencji zabójczych ruchów, od rozrywania rękoma na pół po wskakiwanie na grzbiety większych wrogów, by ich zadusić. Dodatkowo Kratos otrzymał dary od bogów, magiczne techniki niezbędne do pokonania niektórych silniejszych przeciwników. Wykorzystaj wojowników widmowej Armii Hadesu, wstrząśnij światem, używając Gniewu Posejdona, lub obróć przeciwnika w kamień dzięki Spojrzeniu Meduzy. Kratos może również wykonywać wiele kontekstowych czynności, takich otwieranie wielkich wrót przy użyciu niezwykłej siły, wspinaniw się na strome ściany i wzgórza czy strzelanie z potężnych kusz. God of War to niezwykła i niepowtarzalna gra, która wynosi gatunek akcji i przygody na nowy, mityczny poziom.
Zostań spartańskim wojownikiem i stocz walkę z najstraszniejszymi stworzeniami ze starożytnej greckiej mitologii.
Zaskakująco złożony system walki pozwala na wykonywanie potężnych kombosów oraz niepowtarzalnych, dostosowanych do określonych przeciwników, zabójczych ataków.
Ponad godzina sekwencji filmowych.
Niezwykła grafika i otoczenie w epickiej skali.
Ruchy kontekstowe: dzięki temu rozwiązaniu jedno użycie przycisku sprawia, że Kratos może wykonywać wiele czynności.

Ten tytuł stał się kultowy, zanim jeszcze pojawił się w sprzedaży. Sprawcą takiego stanu rzeczy była część pierwsza, która zebrała rewelacyjne oceny wśród graczy i prasy branżowej. God of War był objawieniem i wszyscy czekali na część drugą jak na zbawienie. Wszelkie filmiki i screeny były traktowane z iście nabożną czcią i tylko utwierdzały czekających w przekonaniu, że oto nadchodzi nie tylko hit, ale i gra, która u schyłku panowania PS2 będzie w stanie sprzedać konsolę. I w końcu stało się, Kratos powrócił.

Jako iż zakładam, że wszyscy czekający na God of War II, jedynkę skończyli już na wszelkie możliwe sposoby, pozwolę sobie podczas objaśniania fabuły dwójki na „mały” spoiler przy początku tej recenzji. Kratos, po pokonaniu Aresa, został nowym Bogiem Wojny. Niestety, dla świata i samego siebie, pozostała w nim nienawiść do bogów, którzy nie pozwolili mu na śmierć, a tym samym na zerwanie z mroczną przeszłością. Powodowany tym uczuciem, zabrał się za to, co umiał najlepiej. Zgromadził armię wiernych Spartan, rozpoczął podbój świata. Jego krwawym łupem padały kolejne miasta. W pewnym momencie sami bogowie zaczęli „delikatnie” przywoływać go do porządku. To jednak nic nie dało. W końcu miarka się przebrała i gdy wyruszył na Rodos, postanowili działać. Dzięki misternemu planowi dwójki bogów, nie dość, że został pozbawiony swoich boskich mocy, to jeszcze zginął z ręki… No dobra, tego Wam nie zdradzę. Wiedzcie jedynie, że podobnie jak w części pierwszej, tak i w drugiej, kluczowym momentem, który rozpoczyna grę, jest śmierć Kratosa. A przynajmniej domniemana śmierć. Wyrywa się on bowiem z objęć Pana Hadesu, dzięki pomocy Gai, która to wysyła naszego bohatera w niebezpieczną podróż do sióstr Przeznaczenia. Dzięki nim ma powrócić w czasie do momentu gdy został zdradzony i przechylić szalę przeznaczenia na swoją stronę, zabijając zdrajcę.Tyle powinno Wam wystarczyć, jeśli chodzi o tło fabularne. Teraz dowiecie się jak to wszystko zostało zrealizowane.

Przyznam szczerze, iż gdy odpaliłem God of War II, to pomimo tych wszystkich ochów i achów, jakie słyszałem od miłośników tej gry na temat oprawy graficznej i grywalności, to poczułem się jakbym odpalił część pierwszą. Grafika, animacja i wszystko dookoła było takie strasznie „jedynkowe”. W ogóle nie czułem, ze gram w sequela. Zacząłem się poważnie zastanawiać, czy aby dumne zapowiedzi producentów nie były jakimś mydleniem oczu, a trailery i screeny jedynie skrzętnie przygotowanymi wabikami na frajerów. Takie przeświadczenie utrzymało się przez jakieś 20 minut gry. Do momentu, gdzie kończy się coś w rodzaju wprowadzenia do rozgrywki, a zaczyna faktyczna wyprawa byłego Boga Wojny.

Po tych dwudziestu minutach, moje nastawienie do gry zaczęło się diametralnie zmieniać. Objawiało się to coraz większym opadem szczeny, coraz szybszym oddechem i silnym postanowieniem, że nie mam zamiaru odchodzić od telewizora, dopóki nie dowiem się co jest grane i co stanie się za chwilę. Owszem, nadal było widać i czuć w tym wszystkim pierwszą część gry, jednak uczucie pewnej wtórności było przyćmiewane przez wspaniałość i ogrom tego co czekało na Kratosa za każdym rogiem.

W mechanice rozgrywki nie zmieniło się praktycznie nic. Heros nadal macha wokoło swoimi dwoma mieczami na łańcuchach, tylko teraz nie są one zwane Ostrzami Chaosu, a Ostrzami Ateny. Zmiana w nazwie, ale nie w działaniu. Kratos wciąż używa ich w charakterze maszynki do mielenia mięsa, noża do patroszenia, chwytaków i czego sobie jeszcze można zamarzyć. Nie ma chyba nic piękniejszego niż widok tych charakterystycznych świetlistych smug zostawianych przez ostrza, które rozcinają powietrze i wszystko co stoi im na drodze. Prawdę powiedziawszy, do dyspozycji naszego bohatera zostały też oddane inne bronie, którymi będzie można się posłużyć w trakcie gry. Na przykład taki wielki młot wodza barbarzyńców. Jednak Ostrza Ateny są najbardziej efektowne i efektywne. Swoją drogą, zastanawiam się na którym miejscu znalazłyby się, gdyby ogłosić wśród graczy plebiscyt na ulubioną, lub najbardziej odjechaną broń z gry na PS2. Myślę, że bardzo wysoko.Oprócz broni ręcznej, Ducha Sparty, będzie mógł posłużyć się wieloma przydatnymi przedmiotami, a także magią, która jest tym razem darem (dobrowolnym lub nie) od Tytanów. Powietrzny Łuk Tajfuna, Wyładowania od Kronosa, to tylko początek tego, czym będzie można potraktować wrogów, czyhających na życie naszego bohatera.

Oprócz standardowego prania po pyskach naszych adwersarzy, możemy też, tak jak w części pierwszej rozwiązywać pojedynki w sposób niezwykle krwawy, dzięki ciosom specjalnym. Pamiętacie pociągnięcie kółkiem? W dwójce też można je stosować. Niektórych przeciwników trzeba oczywiście wcześniej nieco zmiękczyć w sposób standardowy, aby stali się wrażliwi na ten cios kończący. Część z nich jest jednak od początku wrażliwa i można ich wykańczać w niezwykle widowiskowy sposób.

Nie muszę chyba wspominać, że w przypadku walk z bardzo dużymi przeciwnikami lub z bossami, pojawiają się sekwencje przycisków do klepnięcia w odpowiednim czasie, dzięki czemu wykonamy jedyną w swoim rodzaju akcję specjalną, która pozwoli nam na zakończenie walki, lub „popchnięcie” jej do przodu.

Gdy patrzy się na to co robi Kratos w trakcie tych finalnych uderzeń i akcji specjalnych, człowiek zaczyna zastanawiać się nad poczytalnością ekipy tworzącej ten tytuł. Tyle krwi i brutalnych wykończeń, nie widziałem w żadnej grze. Urwanie głowy, patroszenie, poszerzanie przełyku, obrywanie skrzydeł. Nawet część pierwsza jest pod tym względem grzeczniejsza, a potępiana seria GTA, czy Postal jest rozrywką dla przedszkolaków.

Graficznie jak już wspomniałem przez długi czas czuć w powietrzu pierwszą część, aż nagle... No właśnie, aż nagle pojawiają się na przykład Steeds of Time, albo scena wyrywania dusz gigantom. Uważny gracz jest w stanie przewidzieć nadchodzący szok i opad żuchwy. Co jakiś czas pojawia się element graficzny, czy mechaniczny, który krzyczy wręcz, że twórcy nie zostawili kwestii wyglądu gry bez zmian. A im dalej wgłębiamy się w grę, tym tego więcej. I jest coraz piękniej, coraz straszniej, coraz bardziej monumentalnie i powalająco. Kilka razy się zastanawiałem, jakim cudem dali radę wyciągnąć to z czarnuli. No ale nie zmienia to faktu, że dali radę.Animacja Kratosa i napotkanych monstrów, zarówno tych „zwykłego wzrostu” jak i tych tytanicznych jest obłędna. Filmiki masakrują, a scenki robione na engine miażdżą. Starcia wyglądają, jakby ich choreografią zajmowali się najlepsi holywoodzcy specjaliści od scen walk. Nawet wciskanie ciągle jednego klawisza ciosu daje nam na ekranie przepiękny, ale i śmiertelny taniec Kratosa wśród smug ostrz, strumieni krwi i latających kończyn. Cudowny obłęd.

Do tego trzeba dorzucić niesamowitą muzykę i rewelacyjnie dobrane dźwięki w grze. Tego po prostu chce się słuchać. O niemal perfekcyjnym (niemal, bo kila głosów lekko mi „zgrzytało” w uszach) voice-castingu nie będę wspominał. Nawet mając zamknięte oczy, można wyobrazić sobie czy mówiąca postać jest bogiem, śmiertelnikiem, upiorem, czy Tytanem. Ambrozja dla uszu.

Co ja będę sobie dalej strzępił klawiaturę. Macie God of War? Jak tak, to wio do sklepu po dwójkę. Nie macie jedynki? To najpierw do lekarza zbadać sobie głowę, a potem do sklepu po jedynkę (taniutka jak barszcz) i od razu dwójkę. Jak kupiliście sobie Playstation 3, to i tak God of War II trzeba mieć. Bo tak!

Jeszcze tylko jedno wyjaśnienie, dlaczego nie dałem God of War II okrągłej dyszki, ale o połówkę mniej. Odpowiedź brzmi: bo była część pierwsza i dwójka już nie jest takim szokiem, choć nadal może sprać człowieka po pysku.

http://www.gametrailers.com/player/1520.html

http://www.gametrailers.com/player/5334.html

http://www.gametrailers.com/player/4737.html

http://www.gametrailers.com/player/10180.html

http://www.gametrailers.com/player/13396.html

http://www.gametrailers.com/player/17378.html

Śledziks pisze:W sumie nie ważne jaki gatunek bo nie mam jakiegoś takiego którego bym nie lubił.

http://www.gry-online.pl/s042.asp

http://www.gry-online.pl/s042.asp

MATchlesS pisze:Eh, może jednak spróbujesz sprecyzować - strzelanki, sportowe itd. Chociaż może jakiś ogólny zakres, aby wiedzieć mniej więcej wiedzieć co polecać...

Gracz wciela się w rolę wilka („Okami” po japońsku oznacza właśnie „wilk”) Amaterasu, będącego wcieleniem bogini słońca o takim samym imieniu. W przygodach wspierać nas będzie latający wkoło duszek Issun, który będzie wypowiadał się w naszym imieniu w dość częstych w trakcie gry dialogach z NPC. Gameplay polega w głównej mierze na wykonywaniu różnorakich questów zlecanych nam przez napotkanych mieszkańców podupadającej Japonii. Naszym głównym zadaniem jest unicestwienie demona, przez którego Kraj Kwitnącej Wiśni ogarnięty został przez mroczne, złe siły. Nasz niosący esencję życia wilk zmierzy się z nimi zarówno bezpośrednio (TPP-owe sekwencje walk, m.in. z budzącymi grozę bossami), jak i w ciągu różnych zagadek przygodowo-logicznych oraz fragmentów platformowych.

grzecho pisze:Need For Speed pro street

W Haunting Ground gracze wcielają się w postać Fiony Belli, osiemnastoletniej dziewczynki, która jako jedyna przeżyła tragiczny wypadek samochodowy. Jej rodzice zginęli. Gdy Fiona odzyskuje przytomność, budzi się zamknięta w nieznanym zamczysku. Dziewczynka nie wie jak wydostać się poza jego mury. W miarę jak zwiedza ponure pomieszczenia, napotyka szereg dziwnych postaci zamieszkujących zamek. Wkrótce okazuje się, że po śmierci rodziców została spadkobierczynią tego tajemniczego miejsca. Fiona spotyka (cenzura), obrzydliwego, niezrównoważonego człowieka, który nieustępliwie ją ściga. Na szczęście, dziewczynka szybko zaprzyjaźnia się z białym psem pasterskim o nazwie Hewie. Ten również jest więźniem zamku. Uwalniając go z kajdan, zyskuje wiernego kompana.

Fiona jest postacią słabą fizycznie, dlatego też, musi wykorzystywać przede wszystkim swój rozum oraz przebiegłość, by rozwiązać wiele zagadek oraz poznać tajemnice skrywane przez zamek. Pomoc Hewiego okaże się niezastąpiona, ponieważ pies potrafi pomagać w miejscach, w których Fiona nie może sobie poradzić. W miarę jak gracze będą zdobywać zaufanie i rozwiną więź z Hewiem, pies będzie bardziej skłonny do pomocy przy kolejnych, niesamowitych wyzwaniach. Dzięki wyostrzonym zmysłom czworonoga, znajdowanie poukrywanych przedmiotów jest zdecydowanie łatwiejsze, a jego rozmiar pomaga w docieraniu do miejsc niedostępnych dla dziewczynki. Hewie wiernie broni swojej pani oraz odwraca uwagę jej prześladowców, tak by Fiona mogła bezpiecznie uciec. W tej grze, powodzenie zależy od więzi między Fioną a Hewiem... jeśli oboje chcą przeżyć koszmar w zamku.

Wyjątkowi partnerzy:
Aby odnieść sukces, gracze muszą rozwijać skomplikowaną więź między dziewczynką i psem. Ich przyjaźń ewoluuje w miarę postępów w rozgrywce

Realistyczny model psa
Hewie został stworzony za pomocą techniki „motion capture” oraz na bazie obserwacji zachowań prawdziwych psów. Dzięki temu, jego postępowanie i ruchy w grze są niesamowicie realistyczne
o Klasyczne komendy, w tym m.in.: atakuj, podejdź, siad, waruj i wiele innych
o Hewie na każdą komendę reaguje na wiele rozmaitych sposobów
o Im silniejsza więź między Fioną i Hewiem, tym większe prawdopodobieństwo, że pies będzie wykonywał jej polecenia.

Wspaniałe efekty budujące niepowtarzalny klimat w przerażających momentach:
o Kontroler do gry naśladuje bicie serca Fiony
o Zachowanie dziewczynki opanować tym trudniej, im dłużej przebywa ona w pobliżu wrogich postaci
o W przerażających momentach, wyświetlany na ekranie obraz staje się ziarnisty i prezentowany jest w czarno-białej kolorystyce. Włącza się tzw. tryb paniki
o Jedynym sposobem na powrót do stanu normalnego jest ucieczka przed niebezpieczeństwem
o Muzyka doskonale dopasowuje się do rozgrywki, zmieniając się odpowiednio w trakcie potyczek z wrogami i podczas innych niebezpiecznych sytuacji
o Wrogowie słyszą i reagują na dźwięki wydawane przez Fionę. Dziewczynka musi być bardzo ostrożna przechodząc w ich pobliżu
o Na szczęście, również Hewie ma wytężony słuch. Potrafi ostrzegać swoją Panią przed czyhającymi na nią niebezpieczeństwami

W pełni interaktywne środowisko gry
Gracze muszą sprytnie chować się przed wrogimi bestiami i wykorzystywać dostępne w zamku przedmioty, by rozwiązać szereg zagadek

Sekwencje filmowe zrealizował Naoto Takenaka
Utalentowany japoński reżyser i aktor został zatrudniony do pracy przy animacjach Haunting Ground, dzięki czemu uczucie strachu i atmosfera osaczenia są w tej grze po prostu wszechobecne

Mamy rok 48 przed Naszą Erą. Rzymskie, potężne Imperium jest w tych czasach targane polityczną korupcją, a w społeczeństwie szerzy się bezprawie i okrucieństwo. Juliusz Cezar próbuje wprowadzić znowu stary ład, ale spotyka go tylko śmierć...zostaje zamordowany. Straszna wieść szybko roznosi się po Imperiumi; trafia także do uszu wojownika imieniem Agrippa. Ten postanawia w spospiechu odwiedzić serce wielkiego Państwa, dowiaduje sie bowiem, że w całej sprawie o morderstwo oskarża się jego ojca – dotychczasowego doradce Cezara, Uesniusa. Ojciec Agrippy ma zostać stracony przez zwyciezcę najbliższych Igrzysk. Z pomocą swego przyjaciela Octaviusa i kobiety-gladiatora, Claudii, Agrippa podejmuje brutalne działania, które mają na celu przywrócić utracony honor jego rodziny oraz odkryć prawdę stojącą za morderstwem Cezara.

* Agrippa na arenie igrzysk to istna maszyna do zabijania. Dzięki potężnie rozbudowanemu systemowi walki, będziesz mógł “cieszyć” swym wyszukanym i brutalnym stylem walki publikę, która domagać się bęcie hektolitrów krwi na arenie i ciekawych, niespodziewanych zagrań z Twojej strony. Styl gry jest oceniany (jak w Devil may Cry) przez publikę, tylko od Ciebie zależy, czy spełnisz ich oczekiwania
* brutalne zagrania, dekapitacje członków, posoki krwi i potężne ciosy – oto styl Agrippy. Będziesz pod olbrzymim wrażeniem jego możliwości
* graj także jako Octavius – w tym przygodowym i skradankowym trybie zwiedzisz pieknie wymodelowany, starożytny Rzym w poszukiwaniu informacji prowadzących do intrygi morderstwa
* gra “wyczuje”, w którym trybie gry (walki jako Agrippa, lub eksploracji jako Octavius) gracz spędza więcej czasu, który z tych trybów bardziej mu odpowiada i w zależności od tego, dostosuje do tych preferncji przyszłe scenariusze i misje
* system dźwięku przestrzennego Dolby Pro Logic II – Shadow of Rome oferuje jakość dźwięku przestrzennego, porównywalnego do tych z najlepszych obecnie produkcji kinowych. Usłysz, jak starożytny Rzym odżywa przed Twoimi uszami

Spartan: Total Warrior to zupełnie nowy rozdział w historii uznanego w branży studia Creative Assembly, któremu zawdzięczamy powstanie wielokrotnie nagrodzonej serii Total War. Spartan całkowicie zrywa z tradycją firmy, gdyż zamiast rozbudowanej strategii otrzymaliśmy bardzo dynamiczną, przygodową grę akcji.

Jak sugeruje tytuł, akcja omawianej produkcji osadzona została w czasach starożytnych, graczom przypada zaś rola jednego ze sławetnych spartańskich wojowników walczących z potęgą Rzymu. Zasadniczo rozgrywka przypomina to, co mogliśmy zobaczyć w grach z serii Dynasty Warriors, a mianowicie prowadzony bohater uczestniczy w niezliczonych ilościach bitew czy pojedynków, używa różnych rodzajów broni (początkowo stosujemy zestaw miecz plus tarcza, ewentualnie posługujemy się łukiem, później dochodzi także inny oręż w postaci chociażby włóczni, maczugi, i oburęcznego miecza), czy efektownych stylów walki - tarczą możemy oszołomić i powalić wroga, wymierzamy silne ciosy w walce wręcz, stosujemy przeróżne kombinacje uderzeń, a nawet potężne ciosy kończące pojedynek, etc. Warto również zwrócić uwagę na to, że prowadzony bohater nie zawsze działa w pojedynkę - najczęściej w jego pobliżu znajduje się kilku bądź kilkunastu kompanów, którzy też walczą z wrogiem. Starają się wspierać nasze działania, dlatego warto jest odwdzięczać się tym samym.

W sumie, do przejścia oddano 14 rozbudowanych poziomów (przygodę zaczynamy na obszarze greckiego miasta-państwa o nazwie Sparta, kończymy zaś w ówczesnym Rzymie), gdzie do wykonania mamy różne zadania. Część z nich to nieustanna walka na olbrzymich arenach, wyznaczony cel misji polega zaś na przetrwaniu do samego końca widowiska. Wraz z postępami osiągniętymi w grze, statystyki czy umiejętności naszego herosa rosną – zmienia się również jego wygląd zewnętrzny. Na drodze kierowanego przez graczy wojownika staje 60 różnych typów przeciwników, począwszy od gladiatorów i wyszkolonych legionistów rzymskich, a skończywszy na antycznych potworach w stylu gorgon czy gigantów.

Oprawa wizualna powstała dzięki użyciu zmodyfikowanego silnika graficznego, jaki zastosowano w Rome: Total War i wypada znakomicie. W Spartan: Total Warrior na ekranie przebywa jednocześnie nawet sto sześćdziesiąt postaci, które podobnie jak prowadzony bohater walczą z oponentami, starają się przetrwać na placu boju, czy wykonują przydzielone zadania. To wszystko daje niesamowite uczucie uczestniczenia w większej bitwie, a nie w działaniach w stylu „jeden heros kontra reszta świata”. Na dopracowanym poziomie wykonano wszystkie modele postaci i animacje ich ruchów, bardzo dobrze wypada także otoczenie, w jakim dochodzi do kolejnych pojedynków (olbrzymie miasta, areny, otwarty teren, podziemne labirynty, itp.). W tle zmagań przygrywa zaś klimatyczna ścieżka dźwiękowa, podnosząca przyjemność płynącą z rozgrywki.

Maciek pisze:

grzecho pisze:Need For Speed pro street

na PS2? Kto chciałby w ten s.hit grać jak jest Gran Turismo?

Burnout 2 to esencja konsolowej zabawy. Niesamowicie szybkie wyścigi, jedne z najszybszych na PS2. Głowny tryb (wyścigowy) polega na przejechaniu mety każdego wyścigu na jak najwyższej pozycji, przy czym nie obejdzie się bez uzyskania tytułowego “Burnouta”; dzięki niezbezpiecznej jeździe (bliskie mijanie samochodów, wyskoki, poślizgi, jazda pod prąd) napełniamy pasek Burnout by w końcu wprowadzić nasz wóż w iście piekielną prędkość. Doskonale dopracowano kraksy i stłuczki, co zaowocowało nawet specjalnym trybem, w którym aż 4 graczy może próbować uzyskać najlepiej punktowany karambol na danym skrzyżowaniu! W trybie wyścigów może grać do 2 graczy.